Rozdział 109.

Otworzyłam oczy, leżałam w swoim łóżku, w mojej sypialni… Cztery razy wstawałam by karmić Nathana. Ale wyspałam się. Harry nie spał już, ale głaskał mnie po plecach pod koszulką, jego dłoń raz schodziła w dół, raz w górę. Włożyłam nogę pomiędzy jego nogi i przysunęłam się bliżej. Musnęłam jego usta.

-Jak samopoczucie?- spytał.

-Nieźle.- zamruczałam i jeszcze raz musnęłam jego malinowe usta.

-Cara, co ci jest?- spytał zaniepokojony.

-Mi? Nic…

Usiadłam, ale Harry zrobił, tak, że znów leżałam na łóżku, tym razem nie mogłam się ruszyć.

-Co chcesz zrobić?- spytałam unosząc brew.

-Pocałować cię…

Poczułam jego usta na moich, chwilkę później, to nasze języki walczyły ze sobą.

-Wiesz co mi sprawia największą frajdę odkąd cię poznałem i zacząłem się z tobą całować?

-Co?- spytałam między pocałunkami.

-Że pojękujesz podczas całowania.

Uśmiechnął się szeroko.

-CO?! Ja… nie… nie… ja… o jprdl.

-Nie przeklinaj.

-Przepraszam. Ale wiocha!

Oblałam się rumieńcem.

-Awww… Jak słodko teraz wyglądasz…

-Przestań się naśmiewać… Muszę wstać zobaczyć co z małym…

-Moja mama i siostra się nim zajmują, specjalnie przyjechały, żebyś odpoczęła.

Harry ułożył się tak, że górował nade mną i oblukiwał moją górną część ciała, miałam różową koszulkę, do tego nie miałam stanika…

-Nie patrz się…- zamknęłam jego oczy i rzuciła mi się w oczy moja obrączka, która przepięknie wyglądała na moim palcu.

-Podniecasz mnie…- powiedział.

-Co ja poradzę…- uśmiechnęłam się.

Oplotłam go nogami wokół pasa. Z jego szyi zwisał wisiorek z krzyżem i gwiazdą Dawida. Złapałam za niego palcami.

-Z nim wyglądasz ciekawiej.

-Cieszę się… Ale możesz mi już odsłonić oczy?

-Nie, bo będziesz się patrzył tam gdzie nie trzeba…

-Nie będę, jak podniesiesz koszulkę…

-Marzysz…

-Jak nie to sam to zrobię…

-Nie zrobisz…

-Zakład?- uśmiechnął się.

Odsunął mi rękę z oczu, a potem koszulkę do pępka, pocałował go, a potem szedł wyżej. Śmiałam się co nie miara, bo dmuchał zimnym powietrzem w moją klatkę piersiową. Usłyszeliśmy pukanie do drzwi, Harry położył się obok, a ja poprawiłam odzienie.

-Tak?- spytał.

-To ja.- odezwała się Gemma.

-Wejdź.- powiedziałam.

Dziewczyna otworzyła drzwi.

-Macie ochotę na coś konkretnego na śniadanie?

-Ja zaraz zejdę i zrobię, kochana…- powiedziałam.

-Nie, ty nigdzie się nie ruszasz, zjedzcie z mamą śniadanie, my zjemy później. A jak mały?- spytał Harry.

-Ok., Nathan śpi jak suseł.

-To dobrze, niech śpi.

Gemma wyszła z pokoju i zamknęła drzwi.

-Na czym skończyliśmy?

-Harry powinniśmy im pomóc…

-Nie, moja mama i tak zagoniła by cię do łóżka, więc póki nie jesteś wzywana, korzystaj z czasu wolnego ze mną, bo niedługo to się skończy.

Przybliżyłam jego usta do moich i musnęłam je uprzednio spoglądając w głębię szmaragdowych oczu.

-Kocham cię…- szepnął.

Objęłam go rękoma wokół szyi i musnęłam jego usta. Spletliśmy palce u rąk.

-Żałowałeś czegoś w naszym związku?- spytałam, gdy moja głowa leżała na klatce piersiowej Harry’ego, a opuszkiem palca kreśliłam kształty wokół pępka.

-Tak.- powiedział po chwili.

-Czego?

-Mojej zdrady.

Zamknęłam oczy i wszystkie wspomnienia wróciły. Jak usłyszałam rozmowę Harry’ego i Louisa, jak wpadłam pod samochód, jak Camille zerwała z Louisem, jak chodziłam załamana, jak nie chciało mi się żyć…

-A ty czy czegoś żałowałaś?- spytał i przeczesał palcami moje włosy.

-Tak…

-Czego?

-Że gdy przyjechałam projektować wam garnitury nie uszyłam ich później z popielatego materiału.

Harry wstrzymał oddech i podniósł głowę.

-Serio?- spytał z uśmiechem na twarzy.

Kiwnęłam głową i wybuchnęłam śmiechem, chłopak także.

-Jesteś niepowtarzalna…- powiedział i znów zaczął się śmiać.

-Zdarza się.

Mój brzuch odezwał się.

-Przez 9 miesięcy miał przerwę, więc musi nadrobić uprzykrzanie mi życia gadaniem.

Harry znów zaczął się śmiać. Poprawiłam włosy i wstałam z łóżka. Ubrałam czystą bieliznę, materiałowe spodenki, długą białą koszulkęi puchate skarpety.

Rozczesałam włosy.

-Wstaniesz jeszcze dziś?

-Tak…- przeciągnął się na łóżku.

Wyszłam z pokoju zajrzałam do małego. W jego niebieskim pokoiku panowała cisza, jedynie pozytywka na komodzie wydawała dźwięki usypiające. Nathan spał spokojnie, od czasu do czasu ruszył nóżką, albo rączką. Zeszłam na dół, Anne i Gemma kończyły jedzenie grzanek, dopijały swoje herbaty.

-Wyspana?- spytała Anne.

Kiwnęłam głową i zajrzałam do lodówki, powoli zaczynała świecić pustkami. Zrobiłam sobie kanapki z dżemem, zjadłam je pospiesznie i wypiłam resztki soku pomarańczowego. Anne i Gemma usiadły przed telewizorem i rozmawiały, ja poszłam na górę, by ubrać się w rzeczy dobre na jesień. Założyłam białą bluzkę i czarne dżinsy. Harry brał prysznic. Zeszłam na dół i oznajmiłam, że idę na zakupy. Gemma powiedziała, że to ona może iść, ale sprzeciwiłam się. Wzięłam torebkę, nałożyłam botki na obcasie i płaszcz. Wsiadłam do Range Rovera. Wyjechałam z podjazdu. Oczywiście w Tesco zrobiłam furorę, bo pokazałam się pierwszy raz po porodzie. Kupiłam potrzebne rzeczy i za jakieś 25 minut byłam z powrotem. Rozłożyłam zakupy do lodówki i poszłam nakarmić Nathana. Potem mały zasnął, a ja usiadłam na kompie, by pogadać z Justinem przez skype’a.

Za jakieś 1,5 tygodnia Anne i Gemma wróciły do H.Ch, a Harry do koncertowania. Siedzę sama w domu, ale ktoś zrobił mi Big Suprise i przyjechał do mnie, by mi pomagać. Mój wspaniały przyjaciel Justin. Ma przerwę w  koncertowaniu. Spytał Harry’ego, czy może zostać u mnie na jakiś czas, by mi pomagać. Mój mąż odetchnął, że ktoś będzie przy mnie.

Obudziłam się rano i spojrzałam na zegarek. Była godzina 8:09. Wstałam i poszłam nakarmić Nathana, Justin trzymał go za rączkę. Zdziwiłam się.

-No, nie podejrzewałam, że wstaniesz tak wcześnie.

-Byłem w toalecie i postanowiłem zajrzeć…- po chwili szepnął- pewnie chcesz go nakarmić, wyautuję się.

-Dzięki.

Nakarmiłam małego i trzymałam go pionowo przy moim ramieniu, na którym położyłam chustę. Nathan beknął, a ja zaśmiałam się. Wzięłam go na dół, gdzie Jus robił grzanki. Napiłam się soku i włożyłam małego do kołyski, która stała na dole. Zjedliśmy śniadanie.

-Mam pytanie…- powiedział.

-Jakie?

-Czy masz ochotę na shopping?

Poczułam niemożliwy przypływ energii. Justin znał mnie dobrze, więc zauważył to.

-Idź się przebierz i leć opanowywać sklepy…

-Ale nie mogę cię zostawić samego z Nathanem…

-Wiesz, mam wrażenie, że znam się na dzieciach lepiej od ciebie, moje rodzeństwo to perełki…

-Ta, tylko, że ty je widzisz raz na jakiś czas i to twój tata je wychowuje…

Zaśmiał się.

-Pokaż mi tylko gdzie leży mleko w proszku, dam mu ja zgłodnieje. Jakby co umiem także zmienić pieluchę.

Pobiegłam na górę i przebrałam się. Mały spał jak suseł. Wsiadłam do samochodu i stanęłam na parkingu koło centrum handlowego. Podążyłam i weszłam przez wielkie szklane drzwi zajrzałam do każdego sklepu i co pół godziny dzwoniłam. Justin mówił cały czas, że jest ok. Kupiłam full ciuchów i zmęczona po czterogodzinnym  wróciłam do domu. Justin zrobił obiad, nakarmił Nathana, który leżał w kołysce w salonie i spał. Justin oglądał nowe rozgrywki NBA. Odniosłam na górę ciuchy, oberwałam metki i schowałam ubrania do szafy. Zeszłam na dół ubrana w dżinsy, szarą koszulkę i moje kapcie w pieski. Mały obudził się i zaczął płakać, wzięłam go na górę i przebrałam pieluszkę. Był taki uroczy. Położyłam go do łóżeczka i postanowiłam wykonać telefon do Harry’ego.

-Halo?- spytał.

-Matko, obudziłam cię…

-Nie, słonko, zawsze mam ochotę z tobą rozmawiać…

-Harry, ja zadzwonię później, teraz śpij.

-Cara, co u ciebie?

-Ale ja zadzw…

-Nie, co u ciebie?

-Dobrze, byłam dziś na pierwszym shoppingu…- powiedziałam ucieszona.

-I kupiłaś coś fajnego?- usłyszałam nutkę zadziorności w jego głosie.

-A co dokładnie masz na myśli?

-Coś oczywiście czerwonego z koronki…

-A nie może być czarne…- spytałam ze smutkiem.

-A masz czarne?

-Tak…

-Ładne?

-Yhym.

-Tyle dobrego…

-A jak trasa?

-Nieźle… Mam trochę problemów z gardłem…

-A konsultowałeś się z lekarzem?

-Nie, nie ma potrzeby.

-Harry…

-Co?

-Masz się dziś zobaczyć z lekarzem, mogą to być guzki śpiewacze…

-Cara, miałem to już i wiem jak się objawia…

-Proszę cię, dla mnie…

Westchnął, aż głośnik zaświstał.

-Dobra.

-Mówiłam ci już kiedyś jak bardzo cię kocham?

-Nie…

-No to bardzo cie kocham…

-Ja ciebie też, a jak mały?

-Je i śpi, je i śpi…

-Jest bardzo grzeczny…

-Zuch chłopak, nie uprzykrza mamie życia… A Justin?

-Bardzo mi pomaga, jestem mu wdzięczna, że przyjechał i tobie, że się zgodziłeś…

-Oj słonko, wszystko dla ciebie…

-Tęsknię…

-Ja też…

-A co u chłopaków?

-Jedzą, śpiewają, śpią…

Zaśmiałam się.

-Niall przyjedzie w przyszłym tygodniu do Londynu, bo mangament chce się z nim spotkać…

-A ty?

-Niestety nie mogę, mamy masę wywiadów…

-Szkoda…

-Ale Niall obiecał mi, że zajrzy do ciebie i małego…

-Miło z jego strony… Kiedy macie kolejną przerwę?

-Za jakieś trzy tygodnie mamy 6 dni przerwy wtedy przyjadę.

-Będę odliczała dni…

-Ja też…

-Dobrze kotku, będę kończyła, śpij dobrze…

-Dziękuję, pamiętaj, że was kocham najmocniej na świecie…

-Nigdy o tym nie zapominam…

-Na razie…

-Papa.

Odłożyłam telefon.

Wyszłam z pokoju. Justin gadał przez telefon.

Całą przerwę… Sądzę, że dam radę… A od kiedy?... Luzik… Dam radę, tylko niech wszystko będzie gotowe… Do zobaczenia…

Zeszłam na dół, chłopak siedział pod kocem w salonie.

-Będę miał koncert przed rodziną królewską za 2 tygodnie…

-Ale fajnie…

Usiadłam obok niego i weszłam pod koc. Oglądnęliśmy jakiś film, potem nakarmiłam i przewinęłam synka. Około 17:00 zjedliśmy Obiado-kolację, byłam zmęczona, więc wzięłam szybką kąpiel i poszłam spać.

Miłego czytania, pozdrawiam serdecznie Marzenę!!! Do jutra!