Rozdział 3

Najważniejsze teraz, ciepła woda i ja. O tak! Wyszłam spod prysznica, włosy owinęłam się ręcznikiem i ubrałam się w koszulkę i jeansy. Dobrze, że je wzięłam. Postanowiłam, że zadzwonię do mamy.

-Halo?- w tle usłyszałam- do widzenia i zapraszam ponownie- czyli mama była jeszcze w pracy.

-Hej, Mamo jak tam u was?

-O cześć słoneczko, u nas wszystko dobrze, ja pracuje, Lizzie chodzi do przedszkola, Eric przyjedzie.

-Naprawdę? Nie widziałam go chyba pół roku, a tak często jeżdżę do NY.

-No właśnie, a wiesz, że nie będzie sam, przyjedzie z dziewczyną.

-Mam nadzieję, że jakaś ładna.

-No, dobrze, że znalazł sobie kogoś.

-Już się nie mogę doczekać.

-Kiedy przyjedziesz?

-Nie wiem, za 2 tygodnie lecę do Nowego Jorku, bo będę miała jakieś sesje, w tym tygodniu mam wolne, ale chcę posiedzieć w domu.

-Gdzie teraz jesteś?

-U Harryego razem z Carą.

-Odnowiłaś kontakt z Harrym?

-Tak jakoś wyszło no i poznałam jego zespół.

-Córcia strasznie za tobą tęsknie

-Ja za tobą też. Ucałuj wszystkich. Będę dzwonić.

-Na urodzinkach Lizzie będziesz?

-Nie mogłabym tego opuścić.

-Ok. No to papa.

-Pa.

Dostałam smsa:

Jutro wyjdzie Bazaar. A i w poniedziałek sesja do ELLE o 10 w siedzibie Agencji. Sam. Xx

Odłożyłam telefon pod poduszkę i zeszłam na dół, chłopcy kłócili się co mamy oglądać. Louis w tym samym momencie wyszedł z kuchni, uśmiechnął się do mnie, a ja do niego. Weszliśmy razem do pokoju. Harry nas uciszył.

-Ja wiem co powinniśmy oglądać- uśmiechnął się szeroko.

W tym momencie ja z Louisem krzyknęliśmy: NIE!!!. Zerknęliśmy na siebie i zaczęliśmy się śmiać.

-Ale czemu? Love Actually to ciekawy film.

-Popieram- wtrąciła Cara, a ja tylko popatrzyłam się, jakbym miała powiedzieć: wiedziałam.

-Harry, posłuchaj za każdym razem, jak przychodziłeś do mnie na wieczorki filmowe, oglądaliśmy Love Actually, gdyby tak podliczyć to oglądałam to ponad 40 razy i ani raza więcej. Połowę kwestii to znam na pamięć!!!

-Co powiecie na Mrocznego rycerza? Coś zupełnie innego niż wiecie co.- zaproponował Zayn.

-Tak, ja jestem za. Dawno nie oglądałam tej przystojnej twarzyczki Jokera- powiedziałam.

Zaczęliśmy oglądać, minęło 15 minut filmu, gdy zadzwonił dzwonek.

-To pewnie pizza- powiedział Harry- Camille tam są pieniądze- wskazał palcem na 100 £- zapłacisz.

Podeszłam do drzwi, stał tam chłopak, jakiś placek trzymał w ręce cztery pizze.  Nie ukrywał tego, że mu się podobam.

-Witam piękną panią, z taką figurą, to ja nie wiem, czy zmieści pani cztery pizze. Ja z chęcią mogę pomóc, właśnie kończę robotę.

-Niech się pan nie martwi, dam sobie radę. Poza tym nie jestem sama. Louis, chodź na chwilę.

-Co tam?

-A to państwo jesteście razem?

-Ale w jakim sensie?

-No parą.

-Nie, my nie- pokiwaliśmy przecząco głową- czemu pan tak sądzi?

-No bo ładnie razem wyglądacie.

Popatrzyliśmy na siebie, chyba się zarumieniłam, a Lou się zmieszał.

-Da mi pan wreszcie te pizze- zniecierpliwił się chłopak.

-Tak, przepraszam, proszę- podał Louisowi-a tu jest jeszcze pokwitowanie- uśmiechnął się do mnie, a ja podziękowałam i pożegnałam go. Zerknęłam na nie, z tyłu napisany był numer telefonu z serduszkiem, warto dodać. Wszyscy szukali swoich pizz, a ja wbiegłam do pokoju. Położyłam pokwitowanie na stoliku. Harry spojrzał na nie i wziął do ręki.

-A co to jest?- Harry wskazał na numer i serduszko- szykuje się nowy romans Uuuuu.

-Tak, oczywiście, chyba u ciebie.

-A czemu nie. Mógłbym sobie znaleźć jakąś dziewczynę, ale taką wiecie fajną.

Ja popatrzyłam się na Carę, która uśmiechnęła się szeroko, co zauważył Louis i prawdopodobnie zrozumiał. Wszyscy znaleźli swoje pizze i dokończyliśmy film. Nawet nie wiem kiedy zasnęłam, ale obudziłam się już w swoim pokoju.