Rozdział 19

Obudziłem się rano, mojej dziewczyny nie było, zdziwiłem się trochę, spojrzałem na krzesło, gdzie zawsze kładła swoją torebkę, a bez niej nigdy nie wychodziła. Krzesło było puste. Wziąłem do ręki swój telefon i zadzwoniłem do niej, nie odbierała, po raz kolejny, kolejny, kolejny, kolejny i kolejny. Coś musiało się stać.

-Mamo, nie widziałaś Cary- powiedziałem, gdy tylko zszedłem na dół.

-Widziałam, wzięła rower i gdzieś pojechała.

-Gdzie?

-Mówiła coś, o szukaniu Camille.

-Co? O szukaniu Camille?

-No tak, zbiegła na dół, wzięła rower i pojechała.

-Dziwne, po co miałaby szukać Camille…

-Nie wiem, może idź do Lindy i popytaj się.

-Dobry pomysł.- ubrałem się w pierwsze lepsze ciuchy i zapukałem do drzwi. Otworzyła Kristen.

-O cześć Harry! Co cię sprowadza?

-Szukam cioci Lindy.

-Jest w kuchni.

-Mogę?

-Tak, proszę.

Wbiegłem, gdzie ciocia gotowała śniadanie szlafroku.

-Ooo witaj Harry!

-Ciociu, gdzie jest Camille?

-Pewnie jeszcze śpi.

Pobiegłem na górę i wparowałem do jej pokoju: pusto, wszedłem do gościnnego, gdzie spał Lou.

-Louis, Louis wstawaj, Camille nie wróciła do domu.

-Co? O czym ty mówisz?- pytał zaspany.

-Wstań i musimy ich szukać.

-Ich?

-Camille i Cary.

-Cara też nie wróciła?

-Nie, ona pojechała ją szukać.

Lou wstał i ubrał się.

-Gdzie będziemy ich szukać?

-Nie wiem.- chodziłem zdenerwowany po pokoju.

-Może najpierw w klubie. Pojedziemy do twoich znajomych, poprosimy ich o pomoc.

-Dobry pomysł.

Ubrał się pośpiesznie. Zaraz wybiegliśmy z pokoju.

-Louis, Harry gdzie idziecie?- zawołała ciocia.

-Szukać dziewczyn.

 -A gdzie one są?.

-Tego nie wiemy…

-Dzwoniliście do nich?

-Nie jeden raz…

- Jak to jest możliwe, przecież byliście wczoraj na tej całej imprezie.

-Wiem ciociu, przepraszam cię, ale nie mamy czasu, mam telefon, więc jakby co to będę dzwonił.

-Dobrze, uważajcie na siebie.

Wsiedliśmy do samochodu mojej mamy i ruszyliśmy ku Over Party. Sprzątali tam, a Jim chował ostatni sprzęt.

-Jim.

-O cześć chłopaki, impreza będzie dopiero o 19:00.

-My nie na imprezę, Camille gdzieś zaginęła po niej, a Cara poszła ją szukać, nie wiemy gdzie obydwie teraz są.

-Cholera, czekajcie, może na monitoringu coś jest.

Weszliśmy na zaplecze, Jim włączył nagrania, przewertowaliśmy nagrania od 3:00 do 7:00. O 5:30, zauważyliśmy Camille, która trzymała w ręku żakiet i kierowała się ku domowi, szła, zaciekawiła nas jedna rzecz bardzo wolno jechał za nią samochód, miał on otwarte okno, a z ciemności ukazała się wytatuowana ręka. Jechał, jechał, i zniknął z pola widzenia kamery.

-Jim, kto ma taki samochód tu?

-Nie wiem, przyjechałem tu tylko na kilka dni, poprosili mnie żebym poprowadził dyskę…

-Cholera, co robić?

-Jedźcie do Evelin, przecież to dobra koleżanka Camille, może poszła u niej przenocować.

-Tak, chodź Louis.-wyszliśmy.

Gdy byliśmy już w samochodzie.

-Mogłem z nią zostać…

-To nie jest twoja wina…

-Ale tak się czuję…

-Lou, one się odnajdą, obydwie, ja nieźle nakrzyczę na Carę, jak ją tylko znajdę, będzie miała karę.

Lou zaśmiał się, ale widać było, że się bał, bał się o Camille, na dodatek Cara, chciała się bawić w bohatera. Jak ja ją dorwę… Dojechaliśmy. Zadzwoniłem dzwonkiem. Otworzyła siostra Evelin.

-Ooo Harry, cześć.

-Witaj Natalie, czy jest Evelin.

-Śpi.

-Koniecznie ją obudź. To bardzo pilne.

Już dziewczyny nie było, Evelin zeszła w piżamach na dół.

-Co się stało chłopaki?

-Camille zaginęła.

-Co?

-A wraz z nią Cara…

-CO?!

-Czy ty nie wiesz, gdzie ona może być?

-Matko Boska, nie wiem, wyszłam wcześniej od niej, tańczyła jak wychodziłam… Gdzie one mogą być? A co się stało z Carą?

-Pojechała szukać Camille…

-Poczekajcie na mnie, ubiorę się i jadę z wami.

-Czekamy w samochodzie.- wyszliśmy.

Spojrzałem na telefon, wykręciłem numer Cary, kliknąłem w wybierane, moje oczy otworzyły się bardzo szeroko:10:11- Camille. Ja do niej nie dzwoniłem, jeżeli to nie ja…, to Cara o tej porze musiała jeszcze być w moim pokoju, ja pierdziele. Evelin wybiegła z domu, wsiadła do auta i z piskiem opon ruszyliśmy, najpierw postanowiliśmy pojechać do Daniela, dobrego kumpla dziewczyn. Jednak on widział tylko, jak Camille wychodzi z klubu nic więcej. Evelin przy okazji, gdy ja z Lou odwiedzaliśmy kolejnych znajomych, dzwoniła do osób, które były na imprezie. Jednak nikt, nic nie widział, nie słyszał. Tak minął cały dzień, wszyscy z naszych rodzin chodzili poddenerwowani, Lizzie rozumiała już pewne rzeczy, usiadła na kolanach Louisowi, przytuliła blond główkę i klepała go po dłoni w geście pocieszającym. Tata Cam przyszedł do ich domu koło 23:00.

-Jeździliśmy po całym Holmes Chapel sześcioma radiowozami, nigdzie ich nie ma.

Mama Camille płakała, a Kristen przytulała ją. Nagle Gemma wstała.

-Pytanie pierwsze: Jakie miejsce jest ulubionym Camille?

-Domek na Drzewie- powiedzieliśmy jednocześnie z Lou, a chłopak rzucił się ku drzwiom tylnim i pobiegł ścieżką, podążyłem za nim, tam dziewczyn nie było. Wróciliśmy.

-I co?

-Nic.- odpowiedziałem szeptem, byłem bliski płaczu. Poszedłem do mojego domu, do pokoju. Nagle zadzwonił mój telefon… 


Dzisiaj 2 rozdziały( ten i niżej). Miłego czytania!